Dante’nin 5,1 ve 5 sayılarından oluşan gizemli 5-1-5 şifresi, ilkin Dante Alighieri'nin 14. yüzyıldaki (1320 yılında) epik şiiri İlahi Komedi’sindeki eski Roma şairi Virgil'in rehberliğinde, Dante'nin cehennemden geçtiği yolculuğu anlatan purgatoria bölümünde görülür. Daha sonra, Alman Rönesans ustası Albrecht Dürer tarafından birçok yorumun konusu olan, 1514 tarihli, allegorik kompozisyonlu, gizemli bir gravürde ortaya çıkar. Daha sonra, İngiliz besteci Edward Elgar’ın, 1889 yılında, Enigma Varyasyonları olarak bilinen bir tema üzerine on dört varyasyonu içeren bir orkestra çalışmasında vurgulanır. Dante'nin 5-1-5 şifresi ezoterik kapsamlı üstü örtülü bir şifredir. Ezoterik düşünce yüz yıllardır edebiyat, sanat eserleri, dini yapılar ve anıtlar gibi her zaman göz önündeki materyallere uztaca kodlanmştır. Günümüz bilim insanları ezoterik belgeleri nasıl yazacaklarını öğreneceklerse Dante'nin La Divina Commedia’sının kompozisyon yapısını ve biçimini özellikle incelemeleri gerekir. Örneğin ortalama bir kişi, Dante'nin La Divina Commedia’sı veya benzeri bir kitabı okurken ya da turist olarak gittiği kentlerde katedrallerin etrafında dolaşırken, okuduğunda yada gördüklerinde gizli anlamlar olmasını beklemez. Bunlar insana hayatın doğal akışı içinde görülen özelliksiz şeyler gibi gelir ve kesinlikle hiç dikkat edilmez. "Ezoterizm", gizlenmiş bilgi anlamında, kesin bir matematik ve dilbilgisel bilimdir. Bir düşünce sistemi olarak entegre edilmiş Aritmetik, Müzik / Eşgüdüm, Geometri, Astronomi / Astroloji, Dil Bilgisi, Retorik ve Mantık / Diyalekt olmak üzere 7 liberal sanattan oluşur. Dünyanın neresinde olursa olsun sözü edilen bu 7 liberal sanat Antik Gizem Okulları'nın her zaman diliminde ve kültürde kullandığı evrensel matematik ve dilbilgisel bilim olarak ilgilendiği, incelediği ve uyguladığı aynı Ezoterik Bilim'dir. Günümüz mesleki nüansların dışında, Ezoterik Bilim, zihin, akıl, düşünce, us, fikir, hafıza ve ruh arasında matematik ve gramer bilimini öğretmek üzere ezoterik olarak kodlanmış bir öğretidir. Dante'nin La Divina Commedia’sında bir çok sofistike ve ezoterik anlam ifade eden matematik bir sistem içinde muazzam miktarda bilgi ezoterik olarak depolanmıştır. Dante'nin mistik yolculuğu, ruhun Inferno, Purgatorio ve Paradiso olarak beliren üç aleminde geçer. Dante'nin La Divina Commedia’sında kodlanmış matematik sistemi evrensel olarak bilinmektedir. Çünkü Dante'nin kodları her zaman tüm dinlerde ve mitolojilerde de sembolik ve allegorik olarak ezoterik anlamda kodlanmıştır. 5-1-5 şifresi, ilkin, Dante Alighieri'nin 14. yüzyıldaki (1320 yılında) epik şiiri İlahi Komedi’sindeki eski Roma şairi Virgil'in rehberliğinde, Dante'nin cehennemden geçtiği yolculuğu anlatan purgatoria bölümünde görülür. Daha sonra, Alman Rönesans ustası Albrecht Dürer tarafından birçok yorumun konusu olan, 1514 tarihli, allegorik kompozisyonlu, gizemli bir gravürde, son olarak ta, İngiliz besteci Edward Elgar’ın, 1889 yılında, Enigma Varyasyonları olarak bilinen bir tema üzerine on dört varyasyonu içeren bir orkestra çalışmasında vurgulanır. Dante Alighieri’nin referans olarak verdiği en eski bilinen kayıtlardan biri, İncil’de yer alan ve “Hezekiel’in Tekerleği” vizyonudur. Peygamber Hezekiel'in -kendi deyimiyle-Tanrının suretini gördüğü, "Chariot'un vizyonu" 1611 yılı King James İncil’inde ele alınır. 5-1-5 şifresi ayrıca, sembolik anlamda, Kepler’in, Gezegenlerin Hareketi ve Pisagor’un 3-4-5 üçgeniyle holistik bütünlük içinde örtüşür. Ayrıca, 5-1-5 şifresiyle Kutsal Ruhun feminen bir ilke olduğu, 7 sayısıyla temsilen Pallas Athena’ya bağlandığı ve Kutsal geometrik anlamda kozmolojik Şehir, Kudüs, yada Tanrı Şehri diye adlandırılan planla, Yeni Kudüs’ü temsil ettiği bilinmektedir. 5-1-5 şifresinin çözümü için ilkin "Narsistik" görünüme göre, "simetrik" veya "ayna" türü sayıların Palindromik olarak değerlendirilmesi gerekir.
Batı dünyasında metafizik, doğu dünyasında tasavvuf alanında benliğin derinliklerine inen, su veya ayna yansımaları konularının, kendini bilme anlamında sembolik önemi vardır. Bu anlamda, insanın kamil insan oluşumuyla ilgili, Tanrı-İnsan ikileminin sembolik olarak irdelenmesi söz konusudur. Su veya ayna yansımalarına güzel bir örnek, Narkissos efsanesidir. Efsaneye göre, ismi Echo olan çok güzel bir peri kızı vardır. Echo, kendine âşık olanları karşılıksız bırakır, ama bir gün, avlanan bir avcı görür. Narkissos adındaki bu avcı çok yakışıklıdır. Echo bu genç avcıya ilk görüşte âşık olur. Ancak Narkissos, bu sevgiye karşılık vermeyerek, peri kızının yanından uzaklaşır. Kara sevdaya tutulan Echo, bu durum karşısında, günden güne eriyerek içine kapanır ve ölür. Kemikleri kayalara, sesi ise, kayalarda 'echo' denilen yankılara dönüşür. Olimpos dağında yaşayan tanrılar bu duruma çok kızarlar ve Narkissos'u cezalandırmaya karar verirler. Bir gün avlanan Narkissos, su içmek için bir nehir kenarına gelir. Burada su içmek için suya eğildiğinde, sudan yansıyan kendi yüzünü ve bedeninin güzelliğini görür. Daha önce fark edemediği bu güzellik karşısında adeta büyülenir. Yerinden kalkamaz, kendi kendisine âşık olur. Kendi görüntüsünü, o ana dek kimseyi sevmediği kadar sever. Artık ne su içebilir, ne de yemek yiyebilir, aynı Echo gibi Narkissos da günden güne erimeye başlar ve su başında kendini seyrede seyrede ömrünü tüketir. Söylenceye göre, öldükten sonra bedeni, nergis çiçeklerine dönüşür. Narkissos efsanesinin birden fazla anlamı vardır. Narkissos’un suda kendisini görmesi ve kendisine âşık olması, hayatta aradığı en büyük sırrın, bilgelik anahtarının, kendi içinde olduğunu farketmesini, içindeki spiritüel etki iletişimini keşfetmesini simgeler. Narkissos efsanesinde mutsuz son, Narkissos’un suda yüzünün ve bedeninin mükemmel simetri türü olarak yansıyan algılanmasıyla anlaşılır. Bu husus bize eski yazıtlarda kullanılan palindromları hatırlatır.
Burada ilginç nokta, "Narsistik" görünümle, bir palindromiğin baştan sona ve sondan başa aynı şekilde, Latince örnekte olduğu gibi okunmasıdır. Palindromik, tersten okunuşu da aynı olan cümle, sözcük ve sayılara denilmektedir. Yani cümle, sözcük ve sayılar baştan sona ve sondan başa aynı şekilde okunurlar. Harflerin yerine sayılarla yapılmış bir palindrom kavramını düşünürsek, bu tür düzenlemelerin, 12321, 1221, 212, 11 gibi, sonsuz sayıda mümkün olduğunu görürüz. "simetrik" veya "ayna" türü sayılar, kutsal dilin anagramsal, evirmece doğası olarak özellikle Kabalistleri daima ilgilendirmiştir. Narkissos efsanesinde ilahi, ya da gerçek öz, kendisi ile birleşmenin özlemi içinde ölür. Böyle bir ölüm, uzay ve zaman içinde, var olmanın tüm olanaklarıyla, sonsuz tezahür eder ve dönüşümsel olur. Suların üzerinde hareket eden ve ışık oluşturan Tanrısal ruh olmadan, Narkissos’un görüntüsü görünmez. Aslında palindromik 5-1-5 şifresi bir yerde, Narkissos efsanesi kapsamında Tanrı-İnsan ikileminin ezoterik anlamda incelenmesine vesile olur.
Dante’nin İlahi Komedi isimli epik şiiri 1320 yılında tamamlanır. İlahi Komedi’de Dante, ölümün ötesindeki dünyayı içeren spirütüel bir yolculuğu, Cehennem-Araf-Cennet, temalarını şiirsel olarak anlatır. Şiirin üçüncü ve sonuncu kısmı, Dante’nin yeni bir rehber olan Beatrice’le göksel cennet yolculuğuna adanmıştır. Dante'nin İlahi Komedi’sinin tamamında "enigma forte" olarak enigma sözcüğü, Beatrice’in, Purgatorio son kantosunda, yalnızca bir kez görünür. Enigma, "muamma-gizem" anlamındadır. Basit tanımı, "anlaması ya da açıklaması zor olan bir şey" dir. Zor olan bir şeydir, çünkü yapmak kolay değildir, ya da yapmak için çok fazla çalışmak, ya da beceri gerektirir.
İlahi Komedi’de, Beatrice'in dilini gizemli Kutsal Kitap'tan ödünç aldığı, en şaşırtıcı kehanetimsi gizemlerden biri, Purgatorio (XXXIII, 43) de kullanılan 515 sayısal sembolü ile ilgilidir. Purgatorio’da Beatrice’in, Allahın göndereceği beş yüz on ve beş vahşiyi ve onunla işbirliği yapan devi öldürecektir kehanetinin, bir anlamda, hiristiyanlığa yapılan yanlışların intikamını alacak birinin geleceğini, vahşi denilen katolik kilisesini ve onunla işbirliği yapılan devi, yani kralları ve imparatorları, cezalandırılacağını müjdelediği düşünülmektedir.
İlahi Komedi, sembolik bilginin ansiklopedik bir hazinesidir. Dante eserinde Platonik felsefeyle birleştirilen İncil'in ayrıntılı bir yorumuyla, Hezekiel'in vizyonları (Maaseh Merkabah veya "Chariot'un vizyonu" kapsamında Genesis (yaratılış)'ı araştırır, ezoterik Kabalistik geleneğin hikmeti Hokhmath Hakabbalah'ın temel metinlerini, karşıt fikirleri kıyaslayarak, diamantin formunda özetler ve ilham verir. Doğu ve özellikle islam geleneği ile bağlantılı bir düşünür ve şair olan Dante’nin sembolik anlamda, bir takım temel fikirlerin metafizik kökenleri ve manevi amaçları, islami gelenek ile de yakın bir bağ oluşturmaktadır.
Purgatorio'da" 515 "olarak adlandırılan kişinin kimliği, çoğu akademisyen tarafından kabul edilen ve genellikle "Dünya İmparatorluğu'nu kurması gereken bir siyasi kurtarıcı", aynı zamanda yeryüzünde Kutsal Ruh'un saltanatının muhtemel sembolü olması nedeniyle, Tanrı'nın Görülebilir Krallığı olabilir. Bu görüşe göre, iki BEŞ’le sembolize edilen iki meleğin arasında dünyaya gelecek olan BİR’in, yani, yeniden dirilecek olan Mesih İSA’nın, vahşi denilen katolik kilisesini ve onunla işbirliği yapan devi, yani kral ve imparatorları, cezalandıracağı görüşü, geleneksel olarak, sembolik anlamda ''Davut kalkanı (Magen David)'' ya da "Süleyman'ın mührü"ne, gizemli Melek Metatron’a atıfla, Shaddai'nin, Exodus’taki Orduların Tanrısı düzenlemesine işaret eder. Hans Chiristian Anderson, Sözcüklerin bittiği yerde müzik konuşur, der. Nitekim, Dante’nin ilahi komedyası İngiliz besteci gizemci Edward Elgar’ın dikkatini çekmiş ve Elgar, Dante’den 5 asır sonra 5-1-5 şifresini tekrardan kullanmıştır.
Elgar, ''Enigma Varyasyonları’' nda, Dante'nin İlahi Komedya’sındaki "Beşyüz, On ve Beş" sayısına, birden çok yerde, örtülü imada bulunur. Dante'nin enigma forte’sine kodlanmış gizemli 5-1-5 sayısı, bestede Varyasyon XIII'de öne çıkar. Varyasyon XIII, baş harfleri üç yıldızla (***) temsil edilen gizli bir kimseye ithaf edilmiştir. 1899 tarihli orjinal program notunda Elgar, Enigma'nın "keşfedilmemiş" kalması gereken "gizli bir söz" içerdiğini açıklar. Büyük harfle yazılmış Enigma sözcüğü açıkça, açılış temasına atıfta bulunmaktadır. Enigma Varyasyonları ile Dante'nin İlahi Komedisi arasında bir dizi paralellik vardır. Bu bağlantılar şiir, numeroloji, sembolizm, teoloji ve müzik etrafında döner. Varyasyon XIII, ilk klarinetin çaldığı bir melodi ve ikinci keman ve çellonun eşlik ettiği figürle başlar. Özgün olarak bunlar İtalyanca Clarenetti, Violini ve Violincelli olarak bilinir.
İtalyanca Clarenetti, Violini ve Violincelli terimlerinin ilk harflerinin Roman rakkamıyla değerleri, Clarenetti (C) için 100, Violini (V) ve Violincelli (V) için 5'tir. V-C-V harflerinin Roman rakamlarıyla, sıfırlar hariç tutularak eşdeğerlerine dönüştürülmesi, Dante'nin enigma fortesi'nin, 5-1-5 efsanevi numarasına kodlanmış bir referans oluşturur.
Bu sadece, Dante'nin mistik numarasına yapılan kodlanmış bir referans değildir. Prova Numarası 55, Flute I ve Violin I aralıklarına okla işaret edilen Moderato’nun başlangıç harfi M’nin hemen üzerindeki Varyasyon XIII'ün açılmasını işaret eder.
Orijinal taslakta Elgar, XIII numaralı varyantı büyük harf L ile tanımlamıştır. İkinci sürümünde LML'yi oluşturmak için ML harfleri eklemiştir. Sıfırları hariç tutarsak, LML'nin Roman rakkamlarına dönüşümü de 5-1-5 şifresini üretir. Görüldüğü üzere, Elgar derin anlamda sembolik bir kodla, en gizemli müzik şifresine imzasını atmıştır. Elgar imzalı tek gizli mesaj bu değildir, çünkü aynı zamanda kendisi Psalms-Mezmur şifrelerini de yazmıştır. Enigma temasında ayrıca ustaca kurgulanmış bir Müzik Kutusu Şifresi de vardır. İngilizce, Latince, Almanca ve Aramice'de fonetik olarak heceli kelimeler ve cümlelerin bir anagramına, ''Ein feste Burg ist unsser Gott'' başlıklarının 24 harfinin tümünü kodlayarak daha da ileri giden şifreler kullanmıştır.
Dante ve Elgar’ın kullandığı palindromik 5-1-5 sayısı, simetrik bir sayı olarak, kabalastik Ye'tzeer-atic dünyasının meleksel konakçılarının harfleri olan 3-1-4 numarasına karşılık gelir. 3-1-4 sayısı Dante’nin Infernosunda, 7 ve 22'de yinelenen ikinci bir çift sayı olarak karşımıza çıkar. Her ikisi sayıda büyük "sihirli" bir güçle yüklüdür. 7 sayısı, Dante'nin Purgatorio'nun bölümlerine tekabül eder. 22 sayısı, diğer niteliklerin yanı sıra, kutsal İbranice alfabesinin harflerinin sayısı ve aynı zamanda bir dairenin içine çizilebilen, merkeze olan açıları tam sayı olan, düzenli çokgenlerin sayısıdır. 3-1-4 sayısına atfedilen sayısal değere göre, İbrani alfabesinin 3 ana harfi, aleph, mem ve shin; sembolik anlamda El-Shaddai (Yüce Tanrı) kelimesinin sayısal değeri 3-4-5 ile aynıdır. Bu husus Kabalistik açıdan ilginç olup, önemli bir gizemin açılım anahtarını oluşturur. Gizemli Melek Metatron, görünür dünyayı yöneten Kabalistik Ain Soph’un Yetzeratik dünyada tezahürünü, kürelerin, gezegenlerin ve gök cisimlerinin birlik, ahenk ve devimini korur. 3-1-4 sembolizmiyle anılan Shaddai ve Metatron, Yüce Tanrı'nın gücünün belirtilerini ifade ederler. Aslında El-Shaddai (Yüce Tanrı), Pisagor’un görkemli üçgeni, 3-4-5 sembolizmasıyla belirginleşir. Eski Mısırlılar, kutsal 3-4-5 üçgeninin dikey ve yatay kenarların, tanrının erkek ve dişi yönlerini, hipotenüsün ise, Tanrı Oğlu Horus'u simgelediğini kabul ederlerdi. Burada gerçekten önemli olan, 7 ve 22 sayıları tarafından oluşturulan sayı çiftinin, en eski çağlardan beri ezoterk topluluklar tarafından iyi bilinen basit bir ilişki ile, daire sembolizmine bağlanmasıdır. 7’nin, 22’ye oranı 3.14 olur ki, oda 𝛑 sayısıdır.
Sufi geleneğinde aynı inanç, eski Mısır geometrik açıklamasına benzer şekilde, Tanrı'nın üçlü doğası elif, lam ve mim olarak vardır. İbnül Arabi’ye göre elif, lam ve mim harfleri 1-3-4’e tekabül eder. Elif harfinin sayısal değeri 1’dir. Bu nedenle İbnül 'Arabi, Elif harfini, diğer her harfin ona bağımlı, oysa kendisinin, diğer harflerden bağımsız olduğu, diğer harfların desteksiz, dayanaksız kökü olarak tanımlar. Harflerde Elif vurgulanır, fakat, harfler Elif’te vurgulanmaz. Dolayısıyla, harflerin Elif farkındalığı yoktur. Elif’in her daim onlarla beraber olduğunun farkına varmazlar. Bu nedenle filozoflar BİR’i “nedenlerin nedeni” olarak tanımlarlar. Varlığa sadece nedenin desteğiyle ulaşılır. Öte yandan Lam yani 3 sayısı varlığın merkezi, Gabriel ya da Bilgi ve vahiy meleğine atıfta bulunur. Mim yani 4 sayısı ise, varlığın kapanışı, Peygambere atfedilir.
Pisagor’un 3-4-5 kutsal üçgeninde, dik açılı kenarlar üzerine kurulan karelerin toplamı, hipotenus üzerine kurulan kareye eşittir. 3-4-5 üçgeninde çap uzunluğu hipotenus, yani 5 olmak üzere bir daire içine kurulduğunda, bu dairede ikinci bir 3-4-5 üçgeni için de bir yer olduğu görülür. Daire içinde bu üçgenlerin hipotenüsleri üst üste gelir böylece ortak olarak kullanılmış olurlar. Bir diğer şekliyle, bu bize, 5 + 5 = 10, veya 0 atılınca 1 yazmamızı sağlar. Bir kez 3-4-5, iki kez 3-1-4 olur. 3-4-5 sembolik açılımıyla 1 sayısı kendisini dairenin çapına yerleştirir ve bir palindrom, "Narsistik" bir etki yaratıp, ayırma çizgisinin her iki tarafında aynı görüntüyü oluşturur, 5-1-5 şifresine dönüşür. Bu şekilde, birden, Dante ve Elgar’ın kullandığı en şaşırtıcı gizemlerden 5-1-5 sayısal sembolizmasına karşılık gelen, çifte doğa simetrisi, "yukarıdaki dünyanın sularda yansıması” sembolizması veya Hermes’in deyimiyle, ‘’yukardaki aşağıdakinin aynıdır’’ söylemiyle karşı karşıya kalırız.
Geometrik tabanlı 5-1-5 evrensel sembolü, mistik anlamıyla, ilahi olarak tezahür eden veya yansıyan, Tanrı-İnsan, “dünya-imajı" hipostatik birliği şeklinde kodlanmış bir referans olarak, palindromik Tanrı-İnsan ikilemi sembolü şeklinde yorumlanabilir.
5-1-5 şifresinin içerdiği sembolizmanın tam olarak anlaşılması için, en basit anlamıyla bile özetlenmesi imkansız olan, düzgün pentagon, beşgen’nin geniş antropomorfik, insan biçimli sembolizmasından yola çıkılması gerekir. Ezoterik gruplar tarafından, yoğun antropomorfik açıklamalara vasıta olan "ışıklı delta” veya "alev saçan üçgen" olarak nitelendirilen düzgün pentagon bu sembolizmanın ana kaynağıdır. "ışıklı delta" veya “alev saçan üçgen”, saf ve öz olarak ideal anlamda mekan ve zamandan bağımsız, anthropos, ya da İlahi Adam ve Tanrı'nın görünür tezahürü olarak insan kafatasını temsil eder. İlahi bilgiyi simgeleyen pentagon ve onun içine kurulu beş köşeli yıldız ile beş köşeli yıldız üzerine kurulu “alev saçan üçgen”, sembolik olarak kaosun karanlık suları üzerinde yüzen “insan kafatası" sembolüdür. “insan kafatası" sembolü yukarıdaki saf ışığın gölgeli ters yansımasından başka bir şey değildir. Yansıma sadece ters olup, baş aşağı değildir ama bir palindrom “capicua" gibi sağdan sola ve soldan sağa yansır. Düzenli pentagonun birbirini izleyen üç noktasının oluşturduğu "Işıklı delta" sembolü ezoterik grupların, metafizik spekülasyonlarında önemli bir yer tutar. Antropos'un "başı" olarak alınan "ışıklı delta" veya ilahi adam ve Tanrının görülebilir tezahürü olarak, ''insan kafatası’' kendini, uzay veya zamanın dışında saf ideallik anlamında sembolik olarak ifade eder.
Tanrının görülebilir tezahürü niteliğinde ''insan kafatası’' sembolüne dikkatle bakarsak, sembolik olarak burada bir arada, bir pentagon, bir beş köşeli yıldız, ezoterik anlamda "ışıklı delta” veya "alev saçan üçgen", bir vesica piscis ve filozof taşı sembolü bulunduğunu aynı zamanda karenin dairelenmesinin söz konusu olduğunu görürüz. Bu derin sembolizma aslında 5-1-5 şifresin,n ifade ettiği sembolizmadır. Aslında bu, 515 sayısının gizemi, 5-1-5 sembolünün Pisagor’un 3-4-5 üçgeninde gizlenmesidir.
Şimdi bu yansıma özelliğine, paradigmanın bu ters uygulamasına geri dönelim. Yansımayı, ezoterik anlamda "Işıklı delta" veya “ateş saçan üçgen" cinsinden ifade edilen, pentagonun açısal değerlerine, sayısal olarak uygulayalım. Bu bağlamda, 108-36-36 şifresini, buradan da "su yüzeyinde" yansıma veya palindromik, “capicua" gibi, sağ-sol ve sol-sağ yansımayla, 801-63-63 şifresini elde ederiz. Dolayısıyla, daire içindeki 3-4-5 gerçek üçgenin açılarının (108+36+36) sayısal toplamı 180 iken, "su yüzeyinde" yansıyan 3-4-5 üçgeninin açılarının sayısal toplamı (801+63+63) 927 olur. Geometrik açıdan imkansız olan bu sayılar, insanın sembolik olarak, yukarıya kıyasla aşağıya indirgenmiş konumunu sembolize eder. 927 sayısının saçmalığı, Pisagor’un 3-4-5 kutsal üçgeni yardımı, 3-4-5 sembolizmasıyla saflığa, yani 180’e dönüşür ki, bunun sembolik cevabı 5-1-5 şifresidir, çünkü 927/180 = 5.15’ dir.
Öte yandan, bu sayısal şifreyi, sembolizmasını gizleyerek, 1514 yılında yaptığı “Melankoli" isimli ünlü eserinde ilk ifşa eden Albrecht Durer’dir. Albrecht Durer, bu şifrenin ip uçlarını üçgenler ve beşgenlerden oluşan garip görünümlü bir çokyüzlü, polihedron, ile temsil ederek, üstü örtülü bir şekilde ifşa etmiştir. Gravürde garip görünümlü polihedron, bir küreye yakın olarak yerleştirilmiştir. Albrecht Durer, polihedronda, iki beş yüzlü ve bir ara kesitle şifrelenmiş şekilde (5-1-5) sembolizmasını belirtir. Şİmdi bakalım 5-1-5 şifresi başka nerelerde var bir bakalım.
1501 yılında, Dürer tarafından, St Eustace'nin vizyonunu temsil eden bir başka gravür de, daha basit ve daha net bir biçimde 5-1-5 şifresi vardır. Gravürde ön planda beş tazı ile birlikte, simetrik olarak resmedilmiş beş noktalı boynuzlarının arasındaki haç ile bir mucizevi geyik vardır. Geyik boynuzunun bu beş köşeli yapısı ve haç’a vurulmuş İsa figurü, St Eustace tablosunda tekrarlanır. Şüphesiz Dürer, ondan önce Dante'nin olduğu gibi, zamanının ezoterik çevreleriyle bağlantılıydı.
Engizisyonun en aktif döneminde ve özellikle Portekiz'de, 1565'ten sonra, sanatla ilgili Trent Konseyi'nde alınan kararların uygulanmasından sonra, İsa’nın Meryeme Duygusu tablosu, Portekiz'de Kral Manuel'in zamanında tamamlanmıştır (1536-1557). Kutsal Ruh doğrultusunda, Portekizliler, kral Manuel'in Tanrı tarafından, Paraclete’nin, şefaatçi’nin gelişini (Dante'nin "Messo di Dio"su) ve "Beşinci İmparatorluk" ya da "Hükümdarlık" olarak adlandırılan Millenium’un, bin yıllık dönemin, açılışını hazırlamak için seçilmiş olduklarına inanırlar. Bu tabloda da açık bir şekilde 5-1-5 şifresi vardır.
Son olarak, Avrupa'daki en önemli anıtlardan biri olan, Tomar'daki Tapınakçıların kilisesinin girişinde, oyulmuş sundurmada 5-1-5 şifresi, 515’in habercisi olarak bulunmaktadır.
Zamanın başlangıcından beri, insanoğlunun tüm ırklarında, Kutsal Topraklar veya insanlığın en yüksek ideallerinin yaşayan gerçekler olduğu bir yeryüzü cenneti geleneği vardır. Dante'nin İlahi Komedi’sindeki 515 rakamı ile sembolize edilen şifreli mesaj, Yeni Çağın "habercisi" olacak, bu da özgürleşenlerin akıllarını ve kalplerini daha iyi yapacaktı.